Bilmediğimi Bekliyorum
Ben senin sandığın gibi sinirli, agresif bir insan değilim.
Ama sen de benim düşündüğüm gibi kusursuz değilsin.
Tıpkı benim gibi.
Eksiğiyle, fazlasıyla, yamuk yumuk.
Ben bu gerçekle uyanıyorum her sabah.
Ve her sabah… seni özleyerek.
Yani kahvaltıdan önce açlığım sen oluyorsun,
Kahveden önce kafeinim hasretin.
Bekliyorum.
Hem de öyle gizli saklı değil,
beklediğim suratımda billboard gibi asılı duruyor.
Sorana cevap vermeme gerek yok:
“Gelmez ama bekliyorum” yazıyor gözlerimde.
Gelmesi muamma bir günü bekliyorum.
Niye bilmiyorum.
Hani mantıklı açıklaması yok işin,
ama kim demiş kalbin mantık fakültesinden mezun olduğunu?
Ve düşünüyorum…
Bir gün yazarsa ne yaparım?
Vallahi bilmiyorum.
Madem bekliyorum,
bilmem de gerekir değil mi?
Ama işte hayat bazen tam da buradan çuvallıyor:
Herkes bildiğini yaşar,
Ben bilmediğimi bekliyorum.