Ferhangi

Geldim, gördüm, iç geçirdim…
Bakkal gene veresiye defterini açmış,
Kaldırım taşları hâlâ eğreti duruyor,
Ve şu köşe başındaki çaycı,
Her zamanki gibi çayın yanında dert de satıyor.

Memlekette değişen bir şey yok işte,
Minibüsler yine balık istifi,
Şoför amca hâlâ “Arkaya ilerleyelim!” diye bağırıyor,
Ama kimse ilerlemiyor.
Zaten memlekette hiç kimse bir yere ilerlemiyor.

Kahvede oturup eski dostları saydım,
Biri evlenmiş, biri kaybolmuş,
Biri geçen sene yazlığa taşınmış,
Ama asıl bombayı İsmail patlattı:
“Lan oğlum, mahalleye AVM açılıyor!”
E, hayırlı olsun dedik,
Çocukluğumuzun yerine büyük indirimler gelecek.

Gece çöktü, bir meyhaneye attım kendimi,
Garson yine hesap getirmeden,
Memleketi kurtarmaya başladı.
Ben de çorbaya ekmek bandım,
Ve “Bu memlekete bir şey olmaz!” dedim içimden,
Zaten hiçbir şey olmuyor yıllardır.

Yıllar öncesinden kalan bir denemem. İyi ki doğdun Ferhan abi