Bugün biraz geç başladık oturuma,
Çünkü sabah…
Birine gülümsedim.
Evet evet, yanlış duymadınız —
Gülümseme!
Üstelik sebepsiz,
Üstelik yeni birine!
Bunun üzerine olağanüstü hal ilan ettim içimde,
Tüm duygular merkeze çağrıldı:
Heyecan sorguda,
Merak gözaltında,
Ve umut —
Umut hâlâ firarda!
Sordum kendime:
“Sen ne yapıyorsun be adam?
Daha kalbinde eski bir kira sözleşmesi varken,
Yeni birini mi alacaksın içeriye?”
Cevap veremedim,
Çünkü onun sesi geldi kulağıma…
Ve her şeyi susturdu.
Kendime ait tüm anayasaları yaktım o an.
Çünkü bazı bakışlar
Yasa dışıdır!
Ama işte,
Tam da o sırada,
İçimdeki eski sevgili dosyaları kendi kendine açıldı:
“Bak bu gülüş sana benziyor,”
“Bu gözler o günkü yağmura yakın,”
“Bu eller başka birini tutarsa kalbim düşebilir!”
Korktum.
Çünkü birini sevmeye başlamak,
Terk edilmiş bir kenti yeniden imar etmeye benzer:
Elektrik yok,
Su kesik,
Ama sen inadına çiçek dikiyorsun duvarlara!
Çünkü bazen…
Birine gülümsediğini sanırsın —
Meğer hâlâ o kişiye ağlıyormuşsun.
Kısacası,
Ben birine gülümsedim sandım bu sabah,
Ama…
Yine sana denk geldik