(Yaralarını Sevme Eğitimi 101)
Bugün eğitime başladık.
Katılımcı sayısı: bir.
Konu: “Kendine zarar vermeden,
Kendine nasıl sarılır insan?”
İlk ders:
“Ağlamak utanılacak bir şey değildir.”
Çünkü gözyaşı bazen en doğru tanıdır.
Kendine koyamadığın teşhisi
Bir damla tuzlu su koyar yerine.
İkinci ders:
“Her eksiklik kayıp değildir.”
Çünkü herkes gidince boşluk kalmaz,
Bazen sadece sessizlik olur.
Ve sessizlik…
Korkutucu evet,
Ama ilk kez kendini duyarsın orada.
Üçüncü ders:
“Yara izleri haritadır.”
Evet, kimse istemez çizik dolu bir geçmişi,
Ama o çiziklerin yönü seni bugüne getirdi.
Ve belki de…
En derin acın,
En çok şey öğreten hocandı sana.
Dördüncü ders:
“Kusurlarını sevebilmek,
Bir devrimdir.”
Çünkü kimse mükemmel değil,
Ama herkes biraz eksik haliyle tamam.
Beşinci ders:
“Bazen yürümek,
Yola çıkmaktan daha önemlidir.”
Gidecek yerin olmasa da,
Yürüdüğünü bilmek bile iyileştirir.
Eğitim sonunda bir sertifika verdim kendime:
“Duygusal kırıklıklarla baş edebilme cesareti”
İmza: ben.
Onaylayan kurum:
Hayatta kalabilmiş her versiyonum.
Ve son olarak defterime yazdım:
“İyileşmek; unutmak değil,
Acının elini tutmayı öğrenmektir.”