Herkesin bir sükûtu vardır,
Sakladığı, sustukça büyüyen,
Bir mektubun köşesinde unutulmuş kelimeler gibi,
Rüzgârın savurduğu cümleler gibi dağınık.
Herkesin bir bekleyişi vardır,
Gelmeyecek bir trenin saatine bakmak gibi,
Adını bilmediği bir şehre kök salmak gibi,
Bir şarkının en son notasında kalmak gibi eksik.
Herkesin bir acısı vardır,
Gözlerinden düşüp kaybolan bir bakış gibi,
Islak kaldırımlarda yankılanan ayak sesleri gibi,
İçinden bir türlü geçmeyen bir sızı gibi derin.
Ve herkesin bir gideni vardır,
Bir türlü kapanmayan kapının ardında,
Adı hâlâ dudaklarında, sesi hâlâ kulaklarında,
Bir türlü uğurlayamadığı,
Her gece paltosunu giyip kapıya kadar yolcu ettiği,
Ama bir kez bile “Gitme” diyemediği…
İlham olduğun için sonsuz teşekkürler. Turgut Uyar #ölümsüzdür