Değişeceksin, vakti geldi;
Direnme, zira zaman kimseye boyun eğmez.
Akıp gider ırmak, taşları unutur;
Ve insan, dünkü suretinde kalamaz.
Dünya döner, mevsimler yorgun düşer,
İnsanın yüreği, solan yaprak misali.
Bırak geçmiş, rüzgârla savrulsun;
Ve anılar, kekik kokulu bir lezzet olsun.
Geçmişi meze niyetine sun,
Ne damağı yaksın, ne gönlü sarsın;
Sadece bir hatıra kalsın o günlerden,
Zamanın tokadına inat, sessizce duran.
Karanlık, sabrıyla saracak seni,
Sessizliğiyle içini ürpertecek belki.
Ama güneş, sabahı getirecek yine;
Ve sen, başka bir sen olarak uyanacaksın.
Değişeceksin, başka çaren yok;
Zira ütopyan, çoktan yıkıldı.