Bendeste

Soft Reset En saf duygularımdı, sana karşı olanlar. Aklıma düştüğün anlarda yerli yersiz bir telaş kaplıyor içimi. Etrafıma bakıyorum: bir pencere arıyorum, dışarıyı gören, gökyüzünü gören, belki içimdeki daralmaya biraz oksijen veren. Sonra kendi kendime fısıldıyorum: “Acaba ne yapıyordur şu an?” Keyfi yerindedir herhalde… Hatta, umduğunu bulmuştur kesin. Ve o anda nefes almak zorlaşıyor. Belli belirsiz bir “of” çıkıyor dudaklarımdan, öyle kocaman değil, küçük bir sıfırlama gibi. Bir çeşit soft reset....

Bilmediğimi Bekliyorum Ben senin sandığın gibi sinirli, agresif bir insan değilim. Ama sen de benim düşündüğüm gibi kusursuz değilsin. Tıpkı benim gibi. Eksiğiyle, fazlasıyla, yamuk yumuk. Ben bu gerçekle uyanıyorum her sabah. Ve her sabah… seni özleyerek. Yani kahvaltıdan önce açlığım sen oluyorsun, Kahveden önce kafeinim hasretin. Bekliyorum. Hem de öyle gizli saklı değil, beklediğim suratımda billboard gibi asılı duruyor. Sorana cevap vermeme gerek yok: “Gelmez ama bekliyorum” yazıyor gözlerimde....