Koşuyorum Ama Durduğum Yerdeyim
Koşuyorum.
Sabah işe,
öğlen bir kahveye,
akşam hayata yetişmeye…
Ama kendime varamıyorum.
Yolda yürürken,
Bir kadının kulağındaki şarkı dikkatimi çekti.
Kulaklığımdan o an farklı bir şey çalıyordu.
Ama içimden aynı melodi geçti:
“Ne tesadüf?”
Kaçan hep bir adım önde,
Kovalayan hep biraz yorgun.
Ben bazen senden kaçtım,
Ama sen hiç kovalamadın.
Bu da şehrin başka bir gerçeği:
Kalabalıkta kaybolmak kolay,
Ama biri seni arasın diye kaybolmak…
O biraz acıklı.
Dışarıda deli gibi insanlar koşuyor,
Kimse nereye vardığını bilmiyor.
Ama herkes geç kalmış gibi.
Ben de geç kaldım galiba.
Ama nereye,
kimden,
ve neden —
hiçbir fikrim yok.
Sadece biliyorum ki:
Koşuyorum.
Ama durduğum yerdeyim.